با من بیا!
جایی برای گفتن و شنیدن....
جایی که از گوهرهای ناب دین به حقایق خالص ایمان می شود رسید:
تکمیل شد: "از خود تا قلم"
+ نوشته شده در دوشنبه یازدهم مهر ۱۳۹۰ ساعت توسط ..فاطمہ..
|
"و ذهـن پلکـ مےزند"
می روی و گريہ می آید مرا.. اندکی بنشین كہ باران بگذرد..
-------------------------------در این نبرد تنگاتنگ احساس و عقل
یا باید رفت
یا تا همیشه جاری ماند
و به اعتبار اندیشه ای دوباره ، متولد شد؛
درست به همان شکلی که چشم پلک می زند و ثبت مجددی خواهد داشت
کتاب ِ ذهن نیز ورق می خورد و
تفکری نو ، احساسی نو و باور دوباره ای را در قالب واژه ها می نشاند.
ذهن که پلک بزند
قلم خودنمایی می کند.
--------------------------------------
------------------
-------
خواستی که باشم!
دراین بودهای ناپیدا...
دراین ناپیداهای تلخ...
هستم!
شاید که فریادم را شنوا باشی...
یا اسمع السامعین!
خسته ام!
خسته تر از بهانه های همیشگی
چشمانم برای اشک های دوباره تکراری شده اند...
دستان ملتمسم را پذیرا باش
که جز برآسمان امیدی نیست...
الهی و ربی من لی غیرک!
تو نباشی
تنهایم!
تنهای
تنها
.
.
.
نوشتههای پیشین
- بهمن ۱۳۹۱
- دی ۱۳۹۱
- آذر ۱۳۹۱
- آبان ۱۳۹۱
- مهر ۱۳۹۱
- شهریور ۱۳۹۱
- مرداد ۱۳۹۱
- تیر ۱۳۹۱
- خرداد ۱۳۹۱
- اردیبهشت ۱۳۹۱
- فروردین ۱۳۹۱
- اسفند ۱۳۹۰
- بهمن ۱۳۹۰
- دی ۱۳۹۰
- آذر ۱۳۹۰
- آبان ۱۳۹۰
- مهر ۱۳۹۰
- شهریور ۱۳۹۰
- مرداد ۱۳۹۰
- تیر ۱۳۹۰
- خرداد ۱۳۹۰
- اردیبهشت ۱۳۹۰
- فروردین ۱۳۹۰
- اسفند ۱۳۸۹
- بهمن ۱۳۸۹
- دی ۱۳۸۹
- آذر ۱۳۸۹
- آبان ۱۳۸۹
- مهر ۱۳۸۹
- شهریور ۱۳۸۹
- مرداد ۱۳۸۹
- تیر ۱۳۸۹
- خرداد ۱۳۸۹
- اردیبهشت ۱۳۸۹
- فروردین ۱۳۸۹
- اسفند ۱۳۸۸
- آرشيو
پیوندها
- فاستقم کما اُمرت...
- گلستان شاهــــد
- یادداشت های یک طلبه
- حسینیـه دل
- فـــــــرشــــته
- آســـــــمــــــانــــه
- صهــبـــای ســکـــــــوت
- پرســــه در خیــــ ـال
- یاد یـــاران آســــمــانی
- به کجا چنین شتابان؟
- فـــــرزنـــد خــاك
- قطره ای از دریــا
- "مـ ـرا بــــی واژه صـــ ـدا کن!"
- وَ لَــه
- بهــایــ وصلـــ . . .